یک روز در شرکت «بهشت قندیل» تولیدکننده برند «دوغزال» در ایران

نام «اکبر برادرز» به‌عنوان بزرگ‌ترین برند تولید چای در سریلانکا از نیم‌قرن پیش در بازار پررقابت چای شنیده شد. سابقه این برند به سال ۱۸۶۴ می‌رسد. زمانی که «شیخ حبت البحوی» از هند به سریلانکا مهاجرت کرد و نیت اولیه او ثبت یک شرکت واردات و صادرات مواد غذایی در این کشور بود؛ اما پسر او «تیابالی شیخ» نخستین بار رؤیای پدر را تحقق بخشید و شرکت تولید و عرضه چای با عنوان «M. S. Hebtulabhoy & Company Limited» را در سال ۱۹۰۷ در سریلانکا بنا نهاد. نزدیک به ۶۰ سال پس از رشد و توسعه این شرکت، سه تن از نوادگان «تیابالی شیخ» دست‌به‌کار شدند و شرکت «اکبر برادرز» را با ادغام دو شرکت دیگر فعال در عرصه چای بنیان گذاشتند. فقط سه سال طول کشید که «اکبربرادرز» بر بازار چای خاورمیانه (به‌عنوان یکی از پرمصرف‌ترین بازارهای چای دنیا) تسلط یابد. حالا «اکبربرادرز» به برندی قابل‌اتکا در دنیای چای تبدیل شده که محصول خود را با نام «دوغزال» به بازار عرضه می‌کند. این شرکت از نشان «شیر» که به‌صورت یک پرفراژ طلایی روی بسته‌بندی چای تولیدی خود قرار می‌دهد؛ برای «اصل» بودن محصول خود بهره می‌برد.
این داستان «اکبربرادرز» و چای تولیدی «دوغزال» است که امروز با تجهیزات مدرن ساخته شده در آلمان، ژاپن و ایتالیا، یک مجموعه سه هکتاری در «کلانییا»، شهری در جنوب غرب سریلانکا بسته‌بندی و به دست مصرف‌کننده‌ها در سرتاسر دنیا می‌رسد. هر هفته صدها نمونه چای توسط متخصصین باتجربه شرکت اکبر برادرز تست‌شده و از بین آن‌ها، بهترین و مـمـتـازتریـن چـای برای دوغـزال انـتـخـاب می‌شود. سـابـقـه و تجـربیات مربوط به چای حدود بیش از یک قـرن نسـل به نسل انتقال پیدا کـرده و به‌هیچ‌وجه تغییری در کیفیت چای داده نشده و سعی می‌شود کیفیت و طعم چای دوغزال همیشه یکسان بماند. برند «دوغزال» با آن بسته‌بندی منحصربه‌فرد و زیبا و دو آهویی که در پس‌زمینه مزارع چای در حال دویدن هستند برای مردم ایران تا حد زیادی آشناست؛ اما این برند تا پیش از آنکه فعالان صنعت چای ایران به فکر تولید مشارکتی در داخل بیفتند؛ به‌صورت غیرقانونی و تحت شرایط قاچاق به ایران می‌آمد. تا اینکه تقریباً ۱۲ سال پیش، گام‌های اولیه برای حضور «اکبربرادرز» در ایران با ثبت شرکت «بهشت قندیل» در ایران برداشته شد. جلب اعتماد مصرف‌کننده‌ای که یک عمر به برند «دوغزال» با علامت «شیر» عادت کرده بود؛ در روزهای ابتدایی، قطعاً کار سختی بوده است. «بهشت قندیل» برای برندسازی محصول خود از علامت «کشتی» استفاده می‌کرد. علامتی که نزد مخاطب ایرانی شناخته شده نبود. این موضوع موجب سودجویی و کاسبی بخش‌هایی از بازار نیز شده بود. دیده می‌شد که بسیاری از مصرف‌کنندگان، چای «دوغزال» با نشان «شیر» را بسیار گران‌تر از نشان «کشتی» خریداری می‌کنند و در مقابل می‌گفتند که این چای اصل است. حالا و بیش از یک دهه از روزهای ابتدایی فعالیت «بهشت قندیل» که به‌صورت «تحت لیسانس» محصول نهایی «اکبربرادرز» را بسته‌بندی و عرضه می‌کند؛ باید گفت که شرایط قدری بهتر شده است. هرچند روزهای سختی نیز بر شرکت ایرانی تولیدکننده «دوغزال» گذشته است.
این شرکت هم‌اکنون در شهرک صنعتی شمس‌آباد در ۴۰ کیلومتری جنوب تهران مستقرشده است. در یک روز میانه اردیبهشت‌ماه به سراغ دو تن از مدیران این شرکت رفتیم تا با چگونگی رشد و توسعه شرکت «بهشت قندیل» به‌عنوان نماینده انحصاری «چای دوغزال» آشنا شویم. میزبانان ما مهدی دشتی معاون فنی و تولیدی و فرهاد کوثری معاون تأمین منابع انسانی شرکت «بهشت قندیل» بودند که تلاش کردند به برخی از سؤالات پاسخ دهند و برخی دیگر را بی‌پاسخ بگذارند. آن‌ها از شرایط اعتمادسازی نزد مصرف‌کننده گفتند و اینکه هم‌اکنون برند «دوغزال» با نشان اختصاصی «کشتی» پرفروش هم هست. چون کیفیت یکی از مقوله‌هایی است که در قراردادهای تحت لیسانس به‌شدت رعایت می‌شود. این دو مدیر «بهشت قندیل» در خلال صحبت‌های خود به مشکل تأمین مواد اولیه و نوسانات قیمت ارز نیز اشاره کردند و البته از کارآفرینی و اشتغال‌زایی که پس از ایجاد یک برند خارجی در ایران برای نیروی انسانی ایرانی ایجاد شده است. هرچند صحبت‌های ما با مشکلات موجود به اتمام رسید اما «امید به آینده» کلیدواژه‌ای است که هر دو این مدیران به آن اشاره کردند. آینده‌ای که از دیدگاه آن‌ها با حمایت بیش‌تر از صنایع تولیدی و کارآفرین در داخل کشور ایجاد می‌شود.

پیش از شروع بحث ابتدا درباره برند «دوغزال» و چگونگی ورود آن به ایران توضیح دهید. چه الزامی وجود داشت که این شرکت به‌صورت تولید تحت لیسانس وارد ایران شود؟

دشتی: همان‌طور که می‌دانید شرکت «اکبربرادرز» با نشان «شیر»، تولید چای را در سطح دنیا تثبیت کرده و خود را به‌عنوان یک برند قوی نشان داده است. حدود ۱۰ سال است که «دوغزال» وارد ایران شده و تحت لیسانس شرکت «اکبربردارز» در حال فعالیت است. کارشناسان این شرکت مادر و نمایندگان آن‌ها روی کار ما نظارت دارند و تمام جزئیات محصولاتی که اینجا تولید می‌شود با هماهنگی این شرکت است و اگر قرار به تغییر در چیزی باشد با این شرکت مشورت انجام می‌شود. چون تحت لیسانس این شرکت هستیم. شاید در سال دو یا سه بار نمایندگان این شرکت به اینجا مراجعه کرده و از نزدیک در جریان تولید محصول قرار می‌گیرند. محصولات ما داخل بسته‌بندی‌ها و نمایندگی‌های سرتاسر ایران با نظارت این شرکت توزیع می‌شود. اگر مواردی هم باشد از طرف شرکت مادر انتقال داده می‌شود. برای اینکه ما یک تفاوتی با خود «اکبربرادرز» داشته باشیم نشان یا لوگوی اصلی که «شیر» بوده برای ما یک کشتی هست. این لوگو نشان‌دهنده این است که چای در داخل ایران بسته‌بندی‌شده است. فرایند کار به این صورت است که چای به‌صورت فله از سریلانکا ارسال می‌شود و همان چای تقسیم‌بندی شده و در بسته‌بندی‌ها و طعم‌های خودمان با نشان کشتی به بازار عرضه می‌شود. یکی از نقاط قوتی که در اینجا نسبت به شرکت‌های دیگر وجود دارد تسترهایی است که نشان می‌دهد چای از نظر کیفی همان کیفیت تولیدی اصل را داشته باشد. شاید شرکت‌های دیگری را پیدا کنید که احتمالاً ً در ترکیبات چای خود طعم این دوره با دوره‌های دیگر تفاوت داشته باشد؛ اما در «دوغزال» این موضوع به‌هیچ‌وجه دیده نمی‌شود و رصد مداوم صورت می‌گیرد. تسترهایی که در این شرکت هستند بالاترین حقوق را دریافت می‌کنند و به‌طور خدادادی این استعداد را دارند که طعم و کیفیت چای را بدانند. وقتی این چای وارداتی به «بهشت قندیل» می‌آید صرفاً یک اسانس‌زنی انجام می‌شود. چای عطری که به‌صورت مشکی‌رنگ در بسته‌بندی‌ها دیده می‌شود و قرمز که بدون اسانس است از محصولات اصلی ماست.

این تغییر نشان از «شیر» به «کشتی» چگونه از طرف مشتری ایرانی که سال‌ها به «دوغزال» با نشان «شیر» عادت کرده بود؛ پذیرفته‌شده است؟

ما بازار را رصد می‌کنیم و نظرات مردم را می‌دانیم. امور مشتریان ما کاملاً فعال است و نظر مشتری را می‌گیرد؛ اما به‌هرحال از قاچاق چای ضربه می‌خوریم. به دلیل برند بودن محصول ما، سوءاستفاده از محصول و برند «دوغزال» زیاد است. دیده شده که سودجویان، همین جعبه بسته‌بندی چای «دوغزال» را با همین شکل چاپ می‌کنند و چای نامرغوب در آن می‌ریزند و ما از شکایت مشتریان خود این موضوع را متوجه می‌شویم. مشتریان راهنمای کار ما و برای پیگیری محصول تقلبی مهم هستند. ما جلوی این‌گونه سوءاستفاده‌ها را می‌گیریم. دلیل هم دارد. اول اینکه برای برند خود ارزش زیادی قائلیم و دوم اینکه مشتریان ما مهم هستند. وقتی شکایتی انجام می‌شود حتماً و قطعاً مورد کارشناسی قرار می‌گیرد تا اشکال کار پیدا شود. به‌گونه‌ای که هم‌اکنون این موضوع به نقطه قوت سازمان ما تبدیل شده است.

از زمان تأسیس برند «دوغزال» در ایران، چه تعداد نیروی انسانی در مجموعه تحت مدیریت شما مشغول به کار شده‌اند؟

کوثری: همان‌طور که آقای دشتی هم اشاره کردند قدمت برند دوغزال در ایران شاید به ده سال پیش برسد؛ اما مجموعه فعلی که در شهرک صنعتی شمس‌آباد بر پا شده است به‌تازگی راه‌اندازی شده است. کار شرکت در ابتدا با حدود ۵۰-۶۰ نفر از نیروی انسانی شروع شد و از سال ۹۵ که تولید به این شهرک انتقال داده شد به‌صورت جدی استارت خورد. در حال حاضر تعداد نفراتی که در این مجموعه مشغول به کارشده‌اند بالغ‌بر ۱۸۰ نفر هستند. از این تعداد ۱۲۰ نفر در بخش تولید و مابقی در بخش‌های پشتیبانی تولید یا تحقیق و توسعه و تأمین و بازرگانی و فروش و مالی و منابع انسانی مشغول به کار هستند. این مسیر توسعه‌ای بوده که در این دو سه سال پیگیری شده است.

چای محصولی است که نیاز به توزیع مستمر و رصد اطلاعات بازار دارد و نیروی انسانی جداگانه‌ای می‌طلبد. در این بخش چه تعداد نیروی انسانی مشغول به کار هستند؟

مجموعه توزیع خودش یک ساختار مستقلی را دارد و می‌توان گفت که بالغ‌بر ۲ هزار نفر به‌صورت غیرمستقیم با چای «دوغزال» مشغول به کار هستند. نظام توزیع ما به‌طور نظام‌مند در حال کار است. کانال توزیع دوغزال به‌صورت نمایندگی‌هایی که در بسیاری از شهرستان‌ها وجود دارند انجام می‌شود. با در نظر گرفتن این نمایندگی‌ها و نظام توزیعی که به وجود آمده بالغ‌بر دو هزار نفر برای برند دوغزال به‌طور غیرمستقیم فعالیت می‌کنند.
دشتی: من یک توضیحی درباره اعتمادسازی به مشتری باید اضافه کنم. مجموعه دوغزال در زمان شروع به کار خودش را معرفی کرد. درست است که «دوغزال» با لوگوی «شیرنشان» در حال توزیع بود؛ اما لوگوی ما «کشتی» است و همان چای به‌صورت تحت لیسانس بسته‌بندی می‌شود و موارد دیگری هم به آن اضافه شد. از جمله این‌که تفاوت‌ها از نظر شکل ظاهری به بسته‌بندی چای که در داخل ایران انجام می‌شد اضافه شد. بااین‌حال تأکید اصلی بر این بود که این چای که در ایران تولید می‌شود با چایی که در خارج از ایران به‌عنوان دوغزال شیرنشان تولید می‌شود تفاوتی ندارد. این کارها به دست خود دوغزال ایران انجام شد. کار هم بااطلاع رسانی و فرهنگ‌سازی از طریق نمایندگی‌ها و شبکه توزیع انجام شد. در واقع به‌طور مستقیم با مردم صحبت کردیم. خوشبختانه راهکارهایی که در پیش گرفتیم خوب جواب داد؛ اما از سوی دیگر مردم هزینه‌ای که می‌خواستند بکنند و انتخابی که بین لوگوی کشتی با شیرنشان قرار بود بکنند؛ تفاوت داشت. این انتخاب مردم، برای ما هزینه‌های زیادی هم داشت. چون باید در ذهن مردم این موضوع جا می‌افتاد که این دو لوگو تفاوتی با یکدیگر ندارند. پس از آن، چون «دوغزال» یک برند بین‌المللی بود؛ خیلی از سودجویان دست به سوءاستفاده هم زدند. خیلی از مردم به نشان «شیر» عادت کرده بودند. سودجویان از همین ذهنیتی که نزد مردم بود استفاده می‌کردند و چای نامرغوب را از مرزهای فرعی وارد کشور می‌کردند. خیلی از مردم همین الان هم ذهنیتی دارند که بین شیرنشان و کشتی نشان، به نشان اصلی رجوع می‌کنند. انتظار ما این بود که مجموعه دوغزال به‌عنوان یک مجموعه کارآفرین نگاه دیگری به آن شود. وقتی روند این شرکت را نگاه کنید یک روند رو به رشد بوده که به فرمایش آقای کوثری دو هزار نفر در آن مشغول به کار هستند و به‌اصطلاح عامیانه نان به خانه می‌برند. انتظار این بود که جلوی قاچاق گرفته شود و بتوانیم از این بزرگ‌تر شویم و سطح کارآفرینی را بالاتر ببریم. این انتظاری بود که مجموعه داشت و البته در این راه خیلی‌ها هم کمک کردند که به این هدف برسیم؛ اما خب باز جای کار بیش‌تری وجود دارد.

فراتر از نیروی انتظامی یا ستاد مبارزه با قاچاق، خود شما برای جلوگیری از قاچاق برند «دوغزال» چه اقداماتی انجام دادید؟

دشتی: از زمانی که برند دوغزال با لوگوی کشتی به ایران آمد، شروع به اعتمادسازی کردیم و از گذاشتن بروشورهایی در داخل بسته‌بندی‌های چای تولید داخل شروع کردیم. به نمایندگی‌ها اعلام شد که بین مردم این موضوع جا بیفتد. در سطح جامعه هم تبلیغ شد. هر محصولی که ما قصد معرفی کردن داشته باشیم حتماً پیش از ورود به بازار اعتمادسازی انجام می‌شود. از طرف دیگر اطلاعاتی که در سطح بازار کسب می‌کنیم و نمونه‌گیری‌هایی که می‌کنیم. سیستم‌های رسانه‌ای و پیامکی برای معرفی جنس اصل با مشوق‌هایی که برای مشتری در نظر گرفته بودیم. این موضوع هم به مشتریان اعلام می‌شد که حتماً از نمایندگی‌های دوغزال چای تهیه کنید. خود همین کار موجب تبلیغ می‌شد و مردم آگاه می‌شدند.

الان شرایط بازار برای «دوغزال» چگونه است؟

دشتی: ما با سیستم خاصی که وظیفه پیگیری اشکالات سطح تولید و البته عرضه را دارد به رصد بازار می‌پردازیم. این سیستم بر اساس رتبه‌بندی و امتیازدهی کار می‌کند. ما همیشه در این رتبه‌بندی در رده‌های بالا بوده‌ایم. تلاش ما همیشه بر رعایت استانداردها بوده است.
کوثری: در ارتباط با بحث برند «دوغزال» در بازار موجود چای باید توضیح بدهم که آن چیزی که شعار مجموعه ماست توجه جدی به مؤلفه‌ها و فاکتورهای کیفی است. همین موضوع موجب شده تا در رتبه‌بندی کیفی همیشه جزو نفرات بالا باشیم. این موضوع کیفی بودن با توجه به این‌که تحت نظارت شرکت مادر که «اکبربرادرز» در حال انجام است خیلی کمک مؤثری برای ما بوده که مصرف‌کننده این اطمینان را داشته باشد که نوسان در محصولات دوغزال ایران دیده نمی‌شود. این موضوع درونی محصول ماست. به لحاظ ظاهری دو بحث وجود دارد. اول در مورد کالای قاچاق که فکر می‌کنم الان در بازار فعلی با توجه به نوسانات نرخ ارز، موضوع آزاردهنده‌ای برای ما نباشد. چون کالای قاچاق برای واردات نمی‌صرفد؛ اما توجه به اینکه موضوع بسته‌بندی جزو فاکتورهایی است که خیلی حائز اهمیت است؛ مشتری بر اساس این فاکتورهاست که خیلی خوب تفاوت بین کالای نامرغوب و تقلبی با کالای اصل را ببیند و تشخیص دهد. حساسیت زیادی هم وجود دارد که با وجود افزایش هزینه‌ها بتوان این فاکتورها را سرپا نگه داشت. فشار زیادی از نظر نوسانات قیمتی در تأمین مواد اولیه در چند ماه اخیر وجود داشته است؛ اما سعی ما بر این بوده که همان محصول با همان کیفیت موردپسند و قبول مشتری به بازار عرضه شود. این موجب شده تا در مصرف‌کننده اطمینان حاصل شود و همچنان در بازار به دنبال محصول ماست. کار برای ما سهل‌تر شده تا مشتری محصول تقلبی را بهتر تشخیص دهد. البته کالای تقلبی شاید به دلیل عدم شناخت برخی مصرف‌کننده‌ها مشکل‌ساز باشد که خوشبختانه با کنترل نظام توزیعی که ما انجام می‌دهیم و از طرفی فعال شدن واحد بازاریابی و بخش سی آر ام شرکت ارتباط با مشتری پایدار مانده است. ما یک سیستم نظارتی در شرکت داریم و واحدهایی در مجموعه داریم که کار بازرسی را انجام می‌دهند. هم در بخش مشتری خُرد و هم در بخشش کلان این ارتباط دیده می‌شود؛ اما همان‌طور که گفتم اولویت ما الان تمرکز بر روی موضوعات کالای تقلبی است.

درباره افزایش هزینه‌های شرکت صحبت کردید. این افزایش هزینه‌ها در چه شرایطی به وجود آمده است؟

دشتی: وقتی شما تحت لیسانس کار می‌کنید باید الزامات شرکت مادر را رعایت کنید. اگر عنوان می‌شود که جعبه چای باید وزن مشخصی را داشته باشد بایستی با همین حالت و مشخصات به دست مشتری برسد. چون تحت لیسانس یک شرکت دیگر هستید و باید تمام استانداردهای آن شرکت را رعایت کنید. از طرف دیگر برای مشتری داخلی هم این صادق است و باید اعتماد مشتری را جلب کرد که در بازار، محصول من را انتخاب کند؛ اما این هزینه دارد. در بازار فعلی، یک شرکت نوشابه‌سازی برای خرید ظرف PET اگر با مشکل افزایش هزینه روبرو شود، وزن PET بطری را پایین‌تر می‌آورد و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد؛ اما دوغزال چون تحت لیسانس است باید استاندارد شرکت مادر را اجرا کند و قادر به این کار نیست. ضمن این‌که کیفیت هم با این کار پایین می‌آید و این از اصول اولیه کار ما به دور است. مشتری برای ما مهم است و برای همین است که تأکید می‌کنم کیفیت محصول نهایی ما تغییر نمی‌کند و در طول زمان یکسان است.
پس باید گفت که افزایش هزینه‌ها برای شرکت مشکل‌ساز بوده است.
خیلی تأثیر گذاشته است؛ اما امید به آینده داریم. مثل همه فعالان کسب‌وکار، آینده را می‌بینیم. شما به قیمت مواد اولیه نگاه کنید. کاغذ به‌شدت گران شده است. درحالی‌که ماده اولیه بسته‌بندی چای همین کاغذ است. نایلون، کارتن و… همگی با افزایش قیمت روبرو بوده است. درحالی‌که قیمت محصول نهایی ما افزایشی نداشته است؛ بنابراین می‌توان معادله سود و زیان را در همین‌جا دید. امیدوارم در آینده شرایط بهتر شود تا این ۲ هزارنفری که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در مجموعه بهشت قندیل فعالیت می‌کنند بیکار نباشند و این چراغ روشن بماند. چون ما اصلاً قادر به حضور در بازار خارجی نیستیم و فقط حق فروش محصول شرکت مادر در داخل ایران را داریم؛ بنابراین می‌بینید که کار سخت است. هزینه زیادی شده تا اعتمادسازی برای محصول تولیدی در داخل ایران انجام شود. برای حفظ این کیفیت باید هزینه‌ها کاهش پیدا کند. وگرنه شرایط سخت‌تر می‌شود.
در حال حاضر تناژی که تولید می‌کردیم نسبت به گذشته کاهش پیدا کرده است. همین الان ۶۰ درصد ظرفیت کارخانه خالی است. این را اضافه کنید که هزینه‌های محصول به‌شدت بالا رفته است. هزینه‌های کارگری و پرسنلی نیز سربار است. تعدیل نیرو از نظر اخلاقی درست نیست محصولات «دوغزال» در بسته‌بندی‌های مختلف و انواع زیادی تولید می‌شود و گاه شاهد کم‌وزیاد شدن محصولات هستیم. چون محصول اولیه وجود ندارد. برخی از محصولات ما خیلی زود تمام می‌شود. البته در بازار می‌بینیم که رقبای ما هم شرایط مشابهی دارند. چون تناژ تولیدی وجود ندارد؛ اما رفع‌ورجوع می‌کنیم و امیدمان به آینده است.

امید داشتن به آینده در هر شرایطی خوب است؛ اما سؤال من این است که برنامه شما برای ورود به چالش‌هایی که قطعاً کار تولید را سخت‌تر می‌کند چیست؟

کوثری: به‌هرحال مشکل اصلی در تأمین مواد اولیه است. ماده اولیه تولیدی اینجا چای است و وارداتی است. پروسه تأمین مواد اولیه انقدر پیچیده شده که مشخص است. بحث تخصیص ارز با نرخ‌های گوناگون اثرگذار است. بحث مراودات بانکی به دلیل وجود تحریم‌ها سخت‌تر از گذشته شده است. اگر تأمین مواد اولیه ما به‌موقع انجام شود و بحث پشتیبانی ارزی نیز به‌درستی صورت گیرد این اتفاق نمی‌افتد اما عملاً افتاده است. حتی در بحث الزامات بسته‌بندی نیز ما پارامتر کیفی داریم که تأمین‌کنندگان داخلی هم توان تولید نیاز ما را بر اساس فاکتورهای موردنظرمان که کیفی است ندارند. در بسیاری از موارد تأمین مواد بسته‌بندی از داخل سخت‌تر از خارج است؛ یعنی داخلی‌ها با کیفیت پایین‌تر و قیمت بالاتر این را عرضه می‌کنند. عملاً در بازار فعلی بحث کاغذ و مقوا به‌هم‌ریخته است. ما پارسال این موقع وضعیت تولید خیلی بهتر بود اما امسال به دلیل مشکلات تأمین مواد اولیه به چالش‌هایی برخوردیم. با توجه به تنوع محصولات، اگر محصولی از «دوغزال» در بازار نیست باید دید چرا این اتفاق افتاده است. اگر مواد اولیه آن تأمین شود قطعاً این مشکل به وجود نمی‌آید. ضمن اینکه باید بگویم این وظیفه ما نیست که جلوی قاچاق را بگیریم. البته عرض کردم که شرایط قاچاق بهتر شده است.
دشتی: الان تمام صنایع درگیر موضوع تأمین مواد اولیه هستند و ما هم بخشی از این صنایع هستیم. واردات مواد اولیه که همان چای است به مشکل برخورده است و مقدار کمی که وارد می‌شود مجبوریم که تقسیم کنیم. سیاست ما این بوده که نحوه توزیع را بر اساس فروش تنظیم کنیم تا بازار به مشکل نخورد و این چرخه ادامه داشته باشد؛ اما به‌هرحال کمبود وجود دارد.

در حال حاضر میزان تولید شرکت چقدر است و تا چه میزان با ظرفیت تولید فاصله دارید؟

دشتی: من قادر به ارائه اطلاعات جزئی از میزان تولید و فروش شرکت نیستم؛ اما می‌توانم این را بگویم که ظرفیت اسمی تولید اینجا روزانه ۳۷ تن است که البته بخشی از آن خالی است. ماشین‌آلاتی که در اینجا پیاده شده است این ظرفیت را ایجاد کرده است. اگر مشکل تأمین مواد اولیه رفع شود این ظرفیت به دست می‌آید. این هزینه‌های سربار را بالا می‌برد و مشکل زیان دهی را افزایش می‌دهد.
کوثری: سیستم‌های نظارتی که وجود دارد در موضوع قیمت‌گذاری این اجازه را هم به ما نمی‌دهد که بخشی از این زیان را در بحث قیمت‌ها جبران کنیم. با وجود هزینه‌هایی که به‌صورت پنهان و آشکار در حال انجام است. همه می‌دانیم که وضعیت نوسان قیمت‌ها به چه صورت است. هر روز قیمت‌ها تغییر می‌کند. درصورتی‌که قیمت‌ها تغییر محسوسی نداشته است. چون اجازه چنین کاری را نداریم. ما از طرف سازمان حمایت از مصرف‌کننده و تولیدکننده کسب تندیس برتر را برای حفظ حقوق مصرف‌کننده داشتیم. این باعث افتخار است اما ما می‌خواهیم که حمایت واقعی از تولیدکننده وجود داشته باشد. خیلی از صنایع هر روز به مرز تعطیلی کشیده می‌شوند. انتظار ما حمایت است. اگر بخواهم به این سؤال پاسخ دهم که آینده چگونه رقم می‌خورد باید بگویم که با ادامه این روند خیلی از صنایع برای تداوم فعالیت کار سختی دارند. این موضوع هم به ما منحصر نمی‌شود. چون تأکید می‌شود که حقوق مصرف‌کننده باید رعایت شود. الان ما رضایت مصرف‌کننده را جلب کرده‌ایم. با وجود اینکه ظرفیت تولید وجود دارد اما با مشکل تأمین مواد اولیه روبرو هستیم و امیدواریم این مشکل بزرگ حل شود.
دشتی: این مجموعه بزرگی است که با زحمات بسیار طاقت‌فرسایی سرپا مانده و به اینجا رسیده است. ما در بازار خودمان را شناسانده‌ایم و از نظر کیفی جای خود را پیدا کرده‌ایم. امیدوارم در بخش حمایتی هم شرایط بهبود پیدا کند و این چرخه فعالیت تداوم داشته باشد. حتی توسعه پیدا کند و اشتغال‌زایی بیش‌تری ایجاد شود. این مجموعه جای توسعه دارد و فقط نیاز به مساعدت سیاست‌گذاران دارد. ما در حال توسعه سبد محصولات خود هستیم. مثلاً چای هل یا چای دارچین و تولید انواع چای طعم دار جزو اهداف توسعه‌ای ما هست. می‌توان با کمکی که از طرف دولت در تأمین مواد اولیه صورت گیرد کارآفرینی و اشتغال‌زایی بیش‌تری داشته باشیم.