نیاز سرمایه گذاری فین تک ها

فعالیت بخش خصوصی در ایران، دارای نقاط قوت و ضعف بسیاری است. اگر بخواهیم در ابتدا به نقاط قوت آن‌ها اشاره کنیم، توان بالای مدیریتی بخش خصوصی، ایجاد بهره‌وری و ارزش‌افزوده سازی در تولید کالا و خدمات و همچنین پیشرو بودن این بخش در حوزه توسعه فنّاوری از اهم مواد مربوط به توانمندی‌های بخش خصوصی اطلاق می‌شود اما از طرف دیگر دیده می‌شود که بخش خصوصی توان سرمایه‌گذاری‌های کلان برای پیشبرد اهداف استارتاپ ها را ندارد.

به همین دلیل می‌توان از مشارکت دولت و بخش خصوصی در این زمینه بهره گرفت، به این صورت که دولت بخشی از صنایع خود را به بخش خصوصی حائز دانش و مهارت بسپارد که این صنایع از صنایع سنگین تا استارتاپ های حوزه فین تک را شامل می‌شود.

از طرف دیگر نیز با حمایت مالی خود در واقع به سرمایه‌گذاری در این حوزه مبادرت کند تا بخش خصوصی در بستر زمان بتواند بلوغ مالی پیدا کرده و در آینده بی‌نیاز از دولت، پیشبرد اهداف فناورانه را با سرمایه‌گذاری خود داشته باشد. باید به این مهم توجه کنیم که اکنون، کشور ما، توان صادرات نرم‌افزارهای حوزه فین‌تک را به بسیاری از کشورها دارد اما به‌درستی نتوانستیم بازاریابی خوبی در حوزه داشته باشیم و چنانچه مدیریت مشارکت دولت و بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری بازاریابی در این بخش را تقویت کنیم، می‌توانیم محصولات ایرانی حوزه فین تک‌ها را به بازارهای جهانی هم برسانیم.
فین‌تک یا فناوری مالی به معنای کاربرد نوآورانه فناوری در ارائه خدمات مالی است. فین‌تک معادل Financial technology یا FinTech صنعتی در فضای اقتصادی است و به کمپانی‌هایی اشاره دارد که با کاربرد تکنولوژی تلاش می‌کنند خدمات مالی را کارآمدتر کنند.

شرکت‌های فعال در زمینه فناوری‌های مالی عموما استارت‌آپ‌هایی هستند که تلاش می‌کنند خودشان را در سیستم‌های مالی جا بیندازند و شرکت‌های سنتی را به چالش بکشند. در مورد وضعیت سرمایه‌گذاری در بازار فین تک‌ها نیز باید به چند نکته توجه داشت.

موضوع اول، این است که هر ایده‌ای که به ذهن فعالان صنعت استارتاپی می‌رسد، قرار نیست به‌طورقطع، موفقیت‌آمیز باشد.

پایش حرفه‌ای مالی و آی‌تی استارتاپ ها به‌خصوص در حوزه فین تک می‌تواند به افزایش موفقیت آن‌ها کمک کرده و همچنین سرمایه‌گذاری در این حوزه را که در رده سرمایه‌گذاری‌های پرریسک قرار داد، بهبود بخشد. در این رابطه، بحث ارزش‌گذاری این استارتاپ ها مطرح می‌شود که عموماً به‌جای استفاده از روش‌های علمی و پذیرفته‌شده بین‌المللی، از معیارهای سلیقه‌ای استفاده می‌شود؛ بنابراین عدم ارائه اطلاعات درست به سرمایه‌گذار، باعث شده است که سرمایه‌گذاران نیز فرار کنند و یا ورود نکنند؛ بنابراین بهبود نظام ارزش‌گذاری کسب‌وکارهای نوپا در تمام حوزه نیز برای درمان مرض عدم سرمایه‌گذاری در این بخش، لازم و ضروری است.